Σε αυτή τη μελέτη κοόρτης, άνδρες ποδοσφαιριστές που είχαν παίξει στην κορυφαία κατηγορία της Σουηδίας είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο νευροεκφυλιστικής νόσου σε σύγκριση με ελέγχους γενικού πληθυσμού. Η αύξηση του κινδύνου παρατηρήθηκε για τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες άνοιες. Αλλά όχι για άλλους τύπους νευροεκφυλιστικής νόσου. Και μεταξύ των παικτών γηπέδου, αλλά όχι μεταξύ των τερματοφυλάκων. Η μελέτη, επεκτείνεται στα δεδομένα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση και τη διαχείριση των κινδύνων στο άθλημα.
Χρηματοδότηση
Karolinska Institutet, The Swedish Research Council for Sport Science, Folksam Research Foundation, Hedberg Foundation, Neurofonden και Åhlen Foundation.

Περίληψη έρευνας “Neurodegenerative disease among male elite football (soccer) players in Sweden”, έρευνα κοόρτης:

Ιστορικό
Οι παίκτες ποδοσφαίρου, ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νευροεκφυλιστικής νόσου, κάτι που έχει οδηγήσει σε ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια του αθλήματος και τα πρόσφατα μέτρα που εισήγαγαν οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για τη μείωση των κεφαλιών με τη μπάλα. Στόχος ήταν να αξιολογηθεί ο κίνδυνος νευροεκφυλιστικής νόσου μεταξύ των ανδρών ποδοσφαιριστών στην κορυφαία κατηγορία της Σουηδίας Allsvenskan. Σε σύγκριση με τους αντίστοιχους ελέγχους.

Μέθοδοι
Σε αυτήν τη μελέτη κοόρτης, εντοπίστηκαν άνδρες ποδοσφαιριστές (ερασιτέχνες και επαγγελματίες) που είχαν παίξει τουλάχιστον ένα παιχνίδι στο Allsvenskan από την 1η Αυγούστου 1924 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2019 και εξαιρέθηκαν παίκτες των οποίων ο προσωπικός αριθμός ταυτότητας δεν ήταν δυνατό να ανακτηθεί ή να αναγνωριστεί το Μητρώο Συνολικού Πληθυσμού. Και όσοι δεν γεννήθηκαν στη Σουηδία και που είχαν μεταναστεύσει στη χώρα μετά την ηλικία των 15 ετών.

Οι ποδοσφαιριστές αντιστοιχίστηκαν με έως και δέκα ελέγχους από τον γενικό πληθυσμό ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και την περιοχή διαμονής. Χρησιμοποιήθηκαν μητρώα σε εθνικό επίπεδο για να συγκριθεί ο κίνδυνος νευροεκφυλιστικής νόσου (διαγνώσεις που καταγράφονται στα πιστοποιητικά θανάτου, κατά τη διάρκεια εισαγωγών στο νοσοκομείο και επισκέψεις σε εξωτερικούς ασθενείς ή χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων για την άνοια) μεταξύ των ποδοσφαιριστών, με τους ελέγχους.

Αξιολογήθηκε επίσης κάθε τύπος νευροεκφυλιστικής νόσου (νόσος Alzheimer και άλλες άνοιες, νόσος των κινητικών νευρώνων και νόσος Parkinson) ξεχωριστά και συγκρίθηκε ο κίνδυνος νευροεκφυλιστικής νόσου μεταξύ των (10) παικτών γηπέδου έναντι των τερματοφυλάκων.

Ευρήματα

Από 7.386 ποδοσφαιριστές που είχαν παίξει τουλάχιστον ένα παιχνίδι στην κορυφαία κατηγορία της Σουηδίας μεταξύ 1ης Αυγούστου 1924 και 31 Δεκεμβρίου 2019, 182 παίκτες αποκλείστηκαν για μη ανακτήσιμο προσωπικό αριθμό ταυτότητας και 417 αποκλείστηκαν λόγω μη ταυτοποίησης του αριθμού τους στο Μητρώο Συνολικού Πληθυσμού. generic adderall vs name brand price

Μετά από περαιτέρω αποκλεισμό 780 παικτών και 11 627 ελέγχων που γεννήθηκαν εκτός Σουηδίας και είχαν μεταναστεύσει στη χώρα μετά από ηλικία 15 ετών, 6007 ποδοσφαιριστές (510 τερματοφύλακες) συμπεριλήφθηκαν στον πληθυσμό της μελέτης μαζί με 56 168 ταιριαστούς ελέγχους. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης έως τις 31 Δεκεμβρίου 2020, 537 (8,9%) από 6007 ποδοσφαιριστές και 3485 (6,2%) από 56 168 διαγνώστηκαν με νευροεκφυλιστική νόσο.

Ο κίνδυνος νευροεκφυλιστικής νόσου ήταν υψηλότερος από τους ελέγχους, μεταξύ των ποδοσφαιριστών (αναλογία κινδύνου [HR] 1·46 [95% CI 1·33–1·60]). Η νόσος του Αλτσχάιμερ και άλλες άνοιες ήταν πιο συχνές μεταξύ των ποδοσφαιριστών από τους ελέγχους (HR 1·62 [95% CI 1·47–1·78]), σημαντικές διαφορές στην ομάδα δεν παρατηρήθηκαν για τη νόσο των κινητικών νευρώνων (HR 1·27 [0· 73–2,22]), και η νόσος του Πάρκινσον ήταν λιγότερο συχνή μεταξύ των ποδοσφαιριστών (HR 0,68 [0,52–0,89]).

Ο κίνδυνος νευροεκφυλιστικής νόσου ήταν υψηλότερος για τους παίκτες εκτός γηπέδου από τους ελέγχους (HR 1·50 [95% CI 1·36–1,65]) αλλά όχι για τους τερματοφύλακες έναντι των ελέγχων (HR 1·07 [0·78–1·47] ), και οι παίκτες εντός γηπέδου είχαν υψηλότερο κίνδυνο νευροεκφυλιστικής νόσου από τους τερματοφύλακες (HR 1·43 [1·03–1,99]). Η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες ήταν ελαφρώς χαμηλότερη μεταξύ των ποδοσφαιριστών από τους ελέγχους (HR 0,95 [95% CI 0,91–0,99]).

Έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με έναν δυνητικά αυξημένο κίνδυνο νευροεκφυλιστικής νόσου που σχετίζεται με το παιχνίδι ποδοσφαίρου.

Οι ανησυχίες βασίζονται σε στοιχεία που συνδέουν τραυματικές βλάβες του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων τόσο των διάσεισης όσο και των επαναλαμβανόμενων υποδιάσειστων τραυματισμών χωρίς συμπτώματα, με αυξημένο κίνδυνο νευροεκφυλιστικής νόσου, πιθανώς μέσω μιας συγκεκριμένης νευροεκφυλιστικής παθολογίας γνωστής ως χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια.2, 3, 4, 5

Οι συμπτωματικές εγκεφαλικές κακώσεις είναι σπάνιες στο ποδόσφαιρο (<0·1 γεγονότα ανά 1000 ώρες παίκτη στις περισσότερες μελέτες),6 ενώ η ανακατεύθυνση της μπάλας με το κεφάλι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παιχνιδιού. Το τραύμα που προκλήθηκε από την επανειλημμένη κεφαλιά ενός ποδοσφαίρου έχει προταθεί ότι προκαλεί νευροεκφυλισμό, αν και τα στοιχεία για μια τέτοια σύνδεση είναι ασυνεπή, ελλιπή και αμφιλεγόμενα.6, 7, 8

όλη η έρευνα ΕΔΩ.